Mijn laatste dagen in Uganda

Lieve allemaal!

Hier is hij dan…mijn allerlaatste verslag van mijn tijd hier in Uganda

Ik ben blij om morgen iedereen weer te kunnen zien in Nederland, maar het is ook super lastig om van alle lieve mensen hier afscheid te moeten nemen.

De laatste week was heftig maar wel erg leerzaam. We zijn woensdag naar het ziekenhuis geweest waar Michael (projectleider en arts) werkt. Hier kregen we een uitgebreide rondleiding waarvan ik nog steeds onder de indruk ben. Je weet dat het totaal verschillend is met de ziekenhuizen die wij in Nederland kennen maar toch heb ik hier echt mijn ogen uitgekeken

Er slapen 22 patiënten in een zaal in een bed, maar ook op de grond liggen overal zieke mensen en kleine kinderen…echt bizar!
Ook is er bij dit ziekenhuis een speciale HIV-unit. Hier wordt extra aandacht besteed aan zwangere vrouwen die HIV positief zijn. Maar ook aan preventie, voorlichting en behandeling van patiënten wordt veel aandacht besteed, 7.3% van de bevolking is namelijk HIV positief. Gelukkig is Uganda wel een van de landen in Afrika waar het percentage nog enigszins laag is.

Ook ben ik erg geschrokken van de speciale boda-unit. Dit zijn twee zalen vol met patiënten die een ongeluk hebben gehad met een boda-boda (scooter) ook hier lagen vaak zwaar gewonde patiënten op de grond i.v.m gebrek aan ruimte. Erg indrukwekkend!!!

En dan had je ook nog de heftige delivery-unit. Echt bizar om te zien dat er 6 vrouwen op een rijtje hun kind aan het baren zijn. Dat gaat hier echt aan de lopende band. Er worden dan ook ruim 20 baby’s per dag geboren.
Donderdag vonden de laatste vier operaties plaats in onze eigen kliniek. Voor mij natuurlijk erg interessant en heel speciaal om de arts hierbij de assisteren. Het waren twee besnijdenissen en er waren twee baby’s waarvan het tongetje was vastgegroeid en dus moest worden los gemaakt. Erg leerzaam!

En omdat het donderdag onze laatste werkdag was kregen we tijdens de lunch kip te eten die speciaal voor ons was geslacht. Na de lunch gingen de arts en de ceremonie master een korte speech houden voor ons en alle mensen waar we afgelopen maand veel mee hebben gewerkt. We werden bedankt voor alles wat wij de afgelopen maand voor iedereen hebben gedaan. En daarna moesten wij natuurlijk ook even speechen.

Die avond hadden we nog een afscheidsdiner met alle andere vrijwilligers. Er werden we door de regio coördinator nogmaals bedankt voor het werk dat we hier hebben gedaan.

Vrijdag ochtend vertrokken we via Kampala naar Entebbe en vanaf hier vlieg ik vanavond om 23:40 uur weer terug naar Nederland. En dan zit het er pas echt op.

Ik kijk met heel veel geluk terug op de leuke, leerzame en heftige maand hier in Afrika.

Lots of love, Anouk